مادرجان با شنیدن این جملات احساس کردم که دوباره به دنیا آمدم.می خواهم که از من راضی باشی.

با شروع جنگ تحمیلی به عنوان فرمانده اولین نیروهای اعزامی از گیلان انتخاب شد.حضور پر نشاط او در بین نیروهای اعزامی باعث تقویت روحیه اطرافیان می شد .او همیشه با خنده به دوستانش می گفت: (( من با تیر و تفنگ عراقها از پای در نمی آیم، آنها باید برای از بین بردن من فکر دیگری بکنند توپ مستقیمی! خمپاره ای!))

با شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران «شهیدبهمن امیری»جزء اولین کسانی بود که به همراه دوستانش از رودسر خود را به سپاه پاسداران گیلان معرفی نمود و توفیق پیدا کرد که در خیل پیشگامان و طلایه داران حماسه و مقاومت علیه کفر جهانی راهی جبهه ها ی نورعلیه ظلمت شود.

سرانجام وی جهت لبیک به ندای حسین زمانش در سیزدهم مهرماه سال ۵۹ به همراه سیزده تن از شهدای سرافراز گیلانی جهت حفظ ارزشهای انقلاب اسلامی در درگیری با بعثیون در منطقه سر پل ذهاب شربت شهادت را نوشید و به جمع قدسیان الهی پیوست.

فرمانده نیروی قدس سپاه در توصیف این شهید گفت که دوست دارم تا مرا در پس از مرگ در کنار او به خاک بسپارید.

اول مهرسال ۱۳۵۹ مردم غیور گیلان اولین گروه از فرزندان خود را در قالب نیروهای کادر سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به منظور دفع تجاوز دشمن و نیز جلوگیری از سقوط شهر سرپل ذهاب بابدرقه ای مثال زدنی روانه جنگ نمودند.

متن حاضر بریده بخشی از روزنامه اطلاعات است که در زمان شهادت شهدای سرپل ذهاب طی گزارشی به چاپ رسیده بود...

سرانجام امانت الهی خانواده پور شایگان در تاریخ ۱۳/۷/۵۹ با اصابت ترکش خمپاره دشمن به همراه دوازده کبوتر عاشق و عارف دعوت حق را لبیک گفت و به دیدار حضرت دوست نایل آمد . پیکر پاک و به خون آغشته این شهید ، گرانقدر پس از تشییع باشکوه در گلزار شهدای رشت (تازه آباد) و در جوار دیگر دوستانش آرام گرفت.

خبرنگار پرسید همسرتان و یکی از فرزندانتان در جبهه است و پسر بزرگتان شهید شده است، گفتم بله، گفت الان ناراحت نیستید؟ گفتم خیلی ناراحتم، گفت اگر ناراحت هستید، چرا رضایت دادید که پسر سومتان هم به جبهه برود، گفتم از این ناراحتم که چرا پسر کم دارم و‌ ای کاش به تعداد موهای سرم پسر داشتم و در این راه فدا می‌کردم.

شهید خدادوست پس از شروع جنگ توسط لشگر ۳۰ گرگان به جبهه اعزام گشتند و در ۱۱ خرداد ۱۳۶۷ در حالیکه تنها ۲۵ سال از بهار زندگی شان می گذشت در غرب بانه به درجه رفیع شهادت نائل آمدند.

(شهید) داود چفیه دور گردنش را پهن کردو من باقیمانده پیکرآسمانی ترین هدیه ی زمین (شهید) را در آغوش گرفتم؛با چشمانی اشکبار و با احترامی خاص برروی چفیه گذاشتم .بدن گرمای عجیبی داشت ومن هم «حسی» قریب !.... سه نفری چهار طرف «چفیه» را گره زدیم !

جنگ هشت‌ساله ارتش بعث عراق با ایران روایت ها ناگفته و تکرار نشده در خود دارد این بار تصاویری به جا مانده از آن دوران طلایی و خاطره انگیز تقدیم تقدیم شماپاک دلان می شود تا تجدید بیعتی باشد با شهدا و تجدید خاطره باشد برای ادامه راه...

محمود رعیت‌نژاد یکی از ۲۳ نفر نوجوان ایرانی در اسارت که اولین نوجوان اسیر آزاده بود. او داستان ۲۳ نفر را یک بار دیگر روایت کرد و از روزی گفت که پشت سر صدام ایستاد تا او را خفه کند.

وصیت شهید رضا علیزاده : برادران و خواهرم،در راه پیشبرد انقلاب و اسلام از هیچ کمکی کوتاهی نکنید و تا آنجا که می توانید برای شناخت اهداف انقلاب اسلامی کوشش کنید و به مردم آگاهی بدهید و به مردم بگویید که خون حسین(ع) هرگز از جوشش نمی افتد

ای جوانان برومند و غیور این مرز و بوم؛ همه تان برخیزید با یک دست قرآن را و با دستی دیگر سلاح را گرفته و از جمهوری اسلامی دفاع کنید و برای آزادی تمامی ملت های محروم بپا خیزید که مردم مسلمان عراق و مردم محروم لبنان و فلسطین و کربلا و قدس عزیز در انتظار گام های استواراتان می باشند.

باعث افتخار و موهبت من است که توانستم در راه دینم و مملکت خود شهید بشوم و خون خود را در راه دینم فدا کردم تا بتوانم ذره ای از درخت اسلام را آبیاری کنم من در راه هدف مقدس همانا اسلام بوده است جنگیده ام و بدرجه رفیع شهادت نائل شدم، کلمه شهید بسیار مقدس است چون شهید همیشه زنده است.

شهید ایوب عطایی در حالی که معبر (راه) را برای رزمندگان جهت حرکت به سوی کربلای امام حسین (ع) گشوده بود خود سوار بر مینی کوچک شد و به سوی آسمان کربلا پرواز نمود و در تاریخ ۱۶ آبان ۱۳۶۱ در منطقه ی موسیان، تمام خستگی های جنگ و انقلاب را با شهد شیرین شهادت از جانش بیرون کرد و به سوی معشوق شتافت

یکی از پررنگ‌ترین ویژگی‌های جبهه‌های حق علیه باطل در هشت سال دفاع مقدس و از مظاهر افتخار و بالندگی دینی ملت ایران در این دوران، تبلور و جلوه‌گری عملی آموزه‌های مکتب عاشورا در فضای دفاع مقدس و رفتار قاطبه رزمندگان است.