به گزارش گروه ایثار و مقاومت پایگاه خبری تحلیلی احرارگیل [1]، سردار علیرضا تنهایی که خود از یاران و همرزمان سردارشهید علیرضا نظری در دوران دفاع مقدس و از فرماندهان مدافعان حرم در سوریه است در رسای شهید علیرضا نظری درگروه تلگرامی « خاکریزی ها» نوشت:
کبوتر با کبوتر باز با باز کند همجنس با همجنس پرواز.
فرمانده گردان شهدای جنگ تحمیل سرانجام به جمع شهدا پیوست.
شهید علیرضا نظری.با تخصص ادوات پس از جنگ روزگار سختی را در فراغ همرزمان شهیدش سپری می کرد.
دل بی قرار و پر التماسش برای حضور در خط مقدم جبهه های داخلی و خارجی مشهور بود.
وقتی باب خدمت و جهاد در سوریه به عنوان مدافعین حرم ال الله گشوده شد ارام نداشت. بارها با من تماس گرفت. حضوری.تلفنی. اشنای دیرینه دوران دفاع مقدس بود.
به نوعی در یگان ما رشد کرده بود.
روحیات و حالاتش را می شناختم.
با اینکه در عملیات ازادسازی نبل والزهرا حضور موثر داشت اما مایل بود بعنوان عضو ثابت مجموعه رزمندگان ان دیار باشد. شدیدا پیگیر بود که در همه اعزام ها باشد.
اهل تعارف و عقب نشینی نبود. خستگی و استراحت در همه عمر برایش حرام بود.
تخصص هم داشت. «نفر برتر در رسته ادوات».
ادوات یعنی خمپاره های ۸۱ و ۱۲۰ میلیمتری و مینی کاتیوشا یا همان ۱۰۷ که کاربرد موثری در جنگ با داعش داشت.
داعش معمولا در سوراخ های معروف به حفره روباه و سنگرهای انفرادی کوچک اما پراکنده و متعدد باما می جنگید و این خمپاره ها با برد چند کیلومتری و با زاویه تفریبا ۵۰ الی ۷۰ درجه که بوسیله دیده بان هدایت می شد می توانست انها را از این سوراخها بیرون بکشد و یا همانجا انها را دفن کند.
اما بنطرم ان چیزیکه بیش از هر عامل دیگر در پر کشیدن اش موثر بود اشتیاق بی پایانش بود . ایمان به انتخاب صحیح اش.
تخصصش و نیاز این جنگ به وجودش بهانه بود.
شهید نظری از اول انقلاب و آغاز جنگ تحمیلی راه و جایگاه خود را انتخاب کرده بود.
صف اول.در خط مقدم جبهه های نبرد بی امان با متجاوزین به میهن و مکتب.
او بر انتخاب خود ثابت قدم ماند.سالها در خط مقدم همه جبهه ها حضور داشت.
انقدر بر حضورش اصرار داشت که زمانه تسلیم تصمیمش شد و اورا جاودانه کرد.
سرانجام در شب شهادت ثامن الحجج اقا علی بن موسی الرضا ع در حین پاکسازی شهر مرزی بوکمال سوریه که اخرین شهر اشغالی گروه تکفیری داعش بود جاودانه شد.
واین چنین نامش را در دفتر سربازان عاشق نهضت حضرت امام خمینی ره و امام خامنه ای ثبت و ضبط کرد.
حال که مشفول نوشتن این مطلب هستم چهره اش را ترسیم می کنم بمن می گوید ؛
که چقدر دیر رفتم.
تا کی می توانستم منتظر بمانم?
خدارا شکر که با ابرو رفتم.
بقیه حرفها بماند.
امیدوارم دعایش در حق ما مسنجاب شود.
راهش پر رهرو باد.
شهادت این سرباز سربدار را به مقام معظم رهبری .عموم مردم ایران. مردم شهید پرور گیلان و شهرستان رودسر و بویژه به خانواده اش تبریک و تسلیت عرض می نمایم.
ارادتمند تنها
۲۹ ابان ۹۶