نماینده – وزارت خارجه انگلیس هفته گذشته ضمن اظهار نگرانی از وضعیت حقوق بشر در ایران اعلام کرد با روی کار آمدن دولت جدید در ایران تغییر چندانی در وضعیت حقوق بشر ایجاد نشده است !
فارغ از این که دولت محترم چگونه برخورد کرده است که انگلیس این روباه پیر چنین جری شده است نگاهی به پرونده خونبار حقوق بشر در انگلیس نشان از ریاکاری مدعیانی دارد که سابقه ای خون بار در برخورد با مردم دارند.
در این مقال قصد آن را نداریم که پرونده جنایات زمامداران انگلیس را مو به مو گزارش کنیم که این مجالی دیگر می طلبد ولی اشاره به یک رویداد تاریخی کافی است چرا که العاقل یکفیه الاشاره …
۱۰ آوریل ۱۹۸۱ مردم انگلیس به دلیل تصویب قانون اخراج سیاه پوستان قیام می کنند و پلیس این کشور به شدت قیام مردم را به خاک و خون می کشد .
ده ها نفر در این قیام زخمی و به احتمال کشته می شوند … احتمال از آن رو که امپراتوری رسانه ای و استعماری بریتانیای کبیر ! چنان جوی را ایجاد می کند که کسی را یارای آن نیست که از سیاه پوستان بیچاره ای که برای طلب حق از دست رفته ای سر به قیام برداشته اند دفاع کند و همزمان در ایرلند شمالی مردم در پی فوت یکی از نمایندگان خود در مجلس محلی فردی را به جانشینی او انتخاب می کند به نام بابی ساندز …
این فرد از جمهوری خواهان ایرلند شمالی بود که توسط دولت انگلیس دستگیر و به ۱۴ سال حبس محکوم شده بود …ساندز در زندان اعتصاب غذا می کند و در مقابل خواسته دولت بریتانیا که از او می خواهند استعفا دهد و اعتصاب غذای خود را بشکند مقاومت کرده و این خواسته ها را نمی پذیرد .
بابی ساندز ۱۰ آوریل ۱۹۸۱ به این سمت از سوی مردم ایرلند شمالی انتخاب می شود دولت انگلیس رای مردم را وتو کرده و نمی پذیرد و در مقابل اعتصاب غذای یک زندانی سیاسی سیاست سکوت و بی محلی را پیش می گیرد تا آن جا که بابی ساندز پس از ۶۶ روز اعتصاب غذا در سن بیست و هفت سالگی در ۵ می ۱۹۸۱ / ۱۵ اردیبهشت ۱۳۶۰ در زندان بلفاست فوت می کند .
بی شک عدم رسیدگی به این زندانی سیاسی از سوی دولت انگلیس باعث مرگ وی شد . اعلام خبر مرگ بابی ساندز باعث بروز ناآرامی در مناطق ملی‌گرای ایرلند شد. بیش از صد هزار نفر در مراسم خاکسپاری وی شرکت کردند .
ساندز در زمان مرگ به مدت ۲۵ روز عضو پارلمان انگلستان بود اگرچه هنوز ادای سوگند نکرده و بر کرسی خود تکیه نزده بود. مارگارت تاچر، نخست‌وزیر وقت انگلیس، در پاسخ به سؤالی در مجلس عوام (۵ می ۱۹۸۱) اعلام داشت که، «آقای ساندز یک مجرم محکوم شده بود. وی تصمیم گرفت که جان خود را از دست بدهد.»
تنها همین …!
و البته این تنها ساندز نبود که در اعتصاب غذا جان خود را از دست داد و دولت بریتانیای به اصطلاح کبیر خم به ابرو نیاورد.
آزادی خواهان محبوس در زندان بریتانیا که جان خود را در اعتصاب غذای سال ۱۹۸۱ ایرلند از دست دادند
از چپ به راست و در جهت عقربه های ساعت:
بابی ساندز؛ فرانسیس هاگز (Francis Hughes) ؛ ری مک کریش (Ray McCreesh) ؛ پاتسی اوهارا (Patsy O’Hara) ؛ جو مک دانل (Joe McDonnell) ؛
مارتین هورسون (Martin Hurson) ؛ کوین لینچ (Kevin Lynch) ؛ کیران دورتی (Kieran Doherty) ؛ توماس مک الوی (Thomas McElwee) ؛ مایکل دیوین (Michael Devine) .
در این سال ۱۰ نفر در اعتراض به سیاست های خون بار دولتمردان انگلیس دست به اعتصاب غذا زده و جان خود را از دست دادند …که ساندز یکی از آنان بود .
دولتی با چنین سابقه کثیف از لحاظ احترام به حقوق بشر امروز ایران اسلامی را به زیر پا گذاشتن حقوق انسان ها متهم می کند …
آن زمان که دولت انگلیس رای مردم ایرلند را وتو کرد و اجازه حضور نماینده آنان در پارلمان را نداد جناح سیاسی ارتش جمهوری خواه ایرلند اعلام کرد اخراج ساندز نشان دهنده ریاکاری دمکراسی انگلیس است .
و این شاید جامع ترین جوابی باشد که می توان به چرایی دوگانگی سیاست ورزی مدعیان دمکراسی در جهان داد …
به ابتدای نوشتار خود باز می گردیم …رئیس جمهور محترم باید از خود این سوال را بپرسد که به راستی چه شده است و دشمن چه دیده است که چنین بی محابا متهم می کند و به جلو می تازد …
هر روز علیه ایران قطعنامه صادر می شود …
نمایندگان سیاسی ایران را در سازمان های بین المللی نمی پذیرند و تحقیرشان می کنند …
مداخله در امور داخلی ایران به شدت گسترش پیدا کرده است …
نمایندگان دیگر کشورهای اروپایی با حضور در کشورمان مقامات بلند پایه از رئیس مجمع تشخیص گرفته تا وزیر خارجه را به شدت تحقیر و مقامشان را لگد مال می کنند و عرق شرم را بر چهره ای مقامات می نشانند …
هیئت های پارلمالمانی اروپا با حضور در تهران و در سفارت خانه هایی که می شود نام آن را دیگر لانه جاسوسی گذاشت با متهمان امنیتی دیدار و گزارش کار می گیرند و …
مگر رئیس جمهور در مناظره های انتخاباتی نگفته بود که احترام را به شهروندان ایرانی که عازم دیگر کشورها هستند بازخواهند گرداند ؟! حال چه شده است که احترام مقامات کشورمان در درون مرزهای کشور چنین لگد مال می شود ؟!
به راستی چه شده است ؟!