۱۴۰۰/ 🌹نوروز «شهدایی» احرار/ وصیت شهید محمود راست روش رضوانشهر: موقعی که این راه مترقی و متعالی را انتخاب کرده ام یعنی از فرجاتم و عاقبت آن آگاه هستم

پدر و مادر و برادر و خواهر مهربان و عزیزم این وصیت نامه را در لحظه ای می نویسم که هوا کم کم دارد غروب می شود و ستارگان دارند یکی پس از دیگری سر در می آورند.شادی و هلهله ی پرندگان شب،دوروبرم فریاد سر می دهند،این فریادها گویا شهادت است که از گوشم طنین انداز است.

من با این فریادها خو گرفته ام و امید وارم بتوانم برای خدا و قرآن و امام زمان و نائب بر حقش امام خمینی جان بی ارزشم را به الله،آفریننده ی خود تسلیم نمایم،از شما می خواهم پس از شهادتم هیچگونه گریه و زاری نکنید بلکه خوشحال شده باشید زیرا این در موقعی که راه مترقی و متعالی را انتخاب کرده ام از فرجاتم و عاقبت آن یعنی شهادت و ایثار خود گذشتگی آگاه هستم و از خدای بزرگ عز وجل تشکر و سپاسگزارم،مادر جان و پدر جان از این که در این دنیا نتوانستم کاری مفید و موثری برای شما انجام بدهم معذرت می خواهم و امیدوارم که مرا حلال کنید تا آسوده بخوابم،پدر و مادر عزیزم هر موقع خواستید به مزارم بیائید و گریه کنید،آن لحظه به یاد عاشورای حسین بوده باشید،مگر نه برای آزادی با دشمنان کافر زمان دو دست ابولفظل و علی اکبر و قاسم و سربازانش در کربلای حسین شهید شدند،من از آن بزرگواران بیش نیستم،

از طرف من با همه ی دوستان و آشنایان یک به یک خدا حافظی کنید زیرا شهادت حق است، از خداوند بزرگ بخواهید که هر چه زودتر شهادت که تشنه ی آن هستم نصیب این بنده ی خود بگرداند.

به امید پیروزی رزمندگان و به امید شهادت

والسلام