امروز باید یکبار دیگر سخنان مقام معظم رهبری در خردادماه سال 81 را مرور کرد، آنجا که فرمودند: «علاج مقابله با تهدیدهای امریکا عبارت است از وحدت ملت، وحدت مسئولان، مراعات جناح‌های مختلف سیاسی و گردآمدن حول همان محورهایی که امام بزرگوار ما به عنوان اصول این انقلاب و نظام معین کرده و مورد قبول این ملت است… این اصول، مورد اعتماد و اعتقاد و عشق و علاقه مردم و محور وحدت است.
«موضوع وحدت ملی با شانتاژهای جاهلانه یا مغرضانه مورد هجمه تندروها قرار می‌گیرد، در صورتی که منظور، تشکیل دولت وحدت ملی است که می‌تواند گره‌گشای مشکلات و معضلات کنونی جامعه باشد!» این سخنان اکبر هاشمی رفسنجانی در دیدار اخیرش با جمعی از نمایندگان ادوار غرب کشور است. او این روزها خود را در قامت یک ناجی معرفی می‌کند که باید به هر شکل ممکن وضعیت بحرانی مورد ادعای خود را برطرف کند و البته تنها نسخه شفابخش آن هم «طرح دولت وحدت ملی» است! وی همچنین در گفت‌وگوی کوتاه با یک سایت خبری با بیان اینکه طرح دولت وحدت ملی باید در یک مجموعه کلی مورد بحث قرار گیرد، تأکید می‌کند: «برای اجرای این طرح باید مجموعه اقداماتی که ما را از وضع نامساعد فعلی در عرصه بین‌الملل و داخل خارج کند، بهره گرفت.» هاشمی نسخه کوچک این طرح را همانی می‌داند که در دولت سازندگی انجام داد و خاطرنشان می‌کند: «در آن دوره در عرصه داخل هم اختلافات تشدید شده بود، راهکار من این بود که دولتی تشکیل دهیم که ترکیبی از جناح‌های مؤثر انقلاب (محافظه‌کاران، مستقل‌ها و رادیکال‌ها) باشد.» وی در ادامه تصریح می‌کند: «الان هم دولت اگر ترکیبی از این مجموعه باشد، البته با قید اینکه رئیس دولت روی آنها نفوذ داشته باشد! می‌توان امیدوار بود» رفسنجانی با بیان اینکه «ما تا آخر 8 سال، کارمان را بدون دردسر انجام دادیم» می‌گوید: «من از این طرح، یک ایده‌آل غیرواقعی نمی‌خواهم نظر من این است که این طرح باید با هماهنگی تمام جریان‌های مؤثر در انقلاب شکل بگیرد!» زمزمه‌های آغاز دولت وحدت ملی در آستانه انتخابات ریاست جمهوری سال 88 بود که زمزمه‌های دولت وحدت ملی با طراحی ناطق نوری و هاشمی رفسنجانی به گوش رسید و علی لاریجانی رئیس وقت مجلس هشتم، به بهانه برگزاری همایش 30 سال قانونگذاری، عملاً ایده طرح دولت وحدت ملی را به صحنه اجرا کشاند! ایده‌ای که در آن مقطع از آن به عنوان «عبور از احمدی‌نژاد» یاد می‌شد. ایده دولت وحدت ملی که برخی آن را شرکت سهامی قدرت چپ و راست (اصلاح‌طلب و اصولگرا) می‌دانند نخستین بار توسط ناطق نوری و بعد هم علی لاریجانی مطرح شد. هر چند که این علی لاریجانی بود که در تاریخ 19 آذر 86 بعد از خروج از شورای امنیت ملی آن را به صورت علنی مطرح کرد. وی در این خصوص می‌گوید: «پایبندی به وحدت ملی یک نیاز اساسی برای کشور است. اگر حتی کشور بتواند تئوری دولت وحدت ملی را دنبال کند به نفع ماست، اگر در گذشته هم این اقدام انجام می‌شد، نتایج خوبی برای ما داشت! دستیابی به دولت وحدت ملی ملزوماتی دارد، یکی از ملزومات آن شاید این باشد که قوانینی تهیه شود تا همه جریان‌های سیاسی به هر میزان که مقبولیت مردمی دارند، بتوانند در اداره کشور سهیم باشند.» لاریجانی که قبل از تشکیل مجلس هشتم از لزوم تصویب قوانینی برای تحقق این ایده سخن گفته بود، با تکیه بر کرسی ریاست مجلس هشتم در همایشی که بدین‌منظور ترتیب داد با دعوت از تمام نمایندگان دوره‌های قبلی مجلس، حتی ملی – مذهبی‌ها و تنظیم وقت سخنرانی برای رؤسای مجالس دوره‌های اول تا هفتم همچون اکبر هاشمی رفسنجانی، مهدی کروبی و ناطق نوری، زمینه ابراز نظر این افراد از تریبون مجلس را فراهم آورد. ناطق نوری،کسی که از آن به عنوان یکی از مبدعان طرح دولت وحدت ملی یاد می‌شود، پس از داغ شدن این بحث در سال 87 با ناامیدی نسبت به موفقیت آن گفت: «پیشنهاد دولت وحدت ملی در نطفه منتفی شد. این یک پیشنهاد کلی بود که گفتیم همه جمع شوند و بر کسی اتفاق نظر داشته باشند که پایبند اصول و ارزش‌های انقلاب و مورد پذیرش جریان‌های مختلف باشد، ولی متأسفانه هر گروهی دنبال کار خودش است و آتش را برای نان خود می‌خواهد.» هاشمی و دمیدن بر طرح دولت وحدت ملی اما این روزها، باز این هاشمی رفسنجانی است که با اتکا به شرایط موجود بار دیگر بر تنور سردشده «دولت وحدت ملی» می‌دمد تا شاید آتشی از آن برخیزد! رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، در هیچ دیدار و گفت‌وگو و نشستی نیست که از لزوم تشکیل دولت وحدت ملی سخن نگوید و با همراهی همراهان همیشگی‌اش به منتقدان این طرح نتازد. وی در آخرین دیدار خود با اشاره به حضور 60 ساله‌اش در عرصه مبارزه و انقلاب و نظام اسلامی در این خصوص تأکید می‌کند: «در تمام این مدت هیچ چیزی را برای خود نخواسته‌ام و هر آنچه خواسته و تلاش کرده‌ام برای خدمت به انقلاب، نظام و مردم وفادار ایران بوده و تا پایان عمر هم از تلاش برای خدمت و اصلاح امور دست برنخواهم داشت!» حسن روحانی، به عنوان یکی از همراهان همیشگی وی درخصوص طرح دولت وحدت ملی می‌گوید: «استفاده از نیروهای معتدل هر دو جناح سیاسی به نفع کشور است و تندروهای افراطی باید منزوی شوند و آنها که در صحنه سیاسی تجربه دارند، بیایند.» تیمور علی عسگری، مشاور پارلمانی حسن روحانی، که این روزها تمام قد، در حال دفاع از طرح دولت وحدت ملی هاشمی است نیز در گفت‌وگوی دیروز خود با فارس با بیان اینکه با طرح دولت وحدت ملی هاشمی کاملاً موافقم می‌گوید: «تفرقه مگر شاخ و دم دارد! دو جناح در کشور شرایط را از نوع حیدری – نعمتی کرده‌اند. ما معتقدیم بسیاری از اصولمان می‌توانست بیشتر از آنچه محقق شده، تحقق یابد، لذا آقای هاشمی تلاش دارند، دولتی روی کار بیاید که از جامعیت نیروی انسانی و کارآمدی برخوردار باشد تا مطلوب و ایده‌آل کشور باشد. وحدت لولوخورخوره نیست که بعضی‌ها نسبت به آن حساس شده‌اند!» وی در ادامه از ناطق، ولایتی و روحانی به عنوان گزینه‌های مدنظر هاشمی برای دولت وحدت ملی خبر می‌دهد! علی عسگری در پاسخ به این سؤال که آیا فکر می‌کنید آقای هاشمی شرایط مطرح کردن طرح‌هایی چون دولت وحدت ملی را به لحاظ مقبولیت در جامعه دارد، می‌گوید: «بله، ایشان مقبولیت بالایی در جامعه دارد، مقبولیت ایشان امروز بیش از گذشته است!» تیمور علی عسگری دیروز در یک رپرتاژ دیگر برای ایده دولت وحدت ملی یادداشتی نیز در پایگاه اطلاع‌رسانی هاشمی رفسنجانی با عنوان گفتمان تفرقه منتشر کرده است. وی در این یادداشت می‌نویسد: «امروز گفتمان «وحدت ملی» همچون هشدارهای گذشته آیت‌الله هاشمی درباره اهداف انحرافی گفتمان تفرقه، نه انکار اشخاص بلکه انذار اهداف پشت پرده است انذار اهداف پشت پرده‌ای که روز به روز بیش از پیش از پرده برون می‌افتد. اهداف پشت پرده‌ای که امروزدیگر همه به خوبی فهمیده‌اند که هدف اصلی آن شخص هاشمی نیست.» وی همچنین تأکید می‌کند: «احمدی‌نژاد قطعاً در دولت وحدت ملی جایی ندارد. احمدی‌نژاد با سلیقه و سبک مدیریتی که دارد وحدت‌شکن است و به هیچ وجه وحدت‌آفرین نیست!» همه موافقان دولت وحدت ملی عبدالواحد موسوی لاری، وزیر کشور دولت اصلاحات نیز با بیان اینکه همگرایی و ائتلاف ملی شرط اول تحقق دولت وحدت ملی است، می‌گوید: «زمانی که این اصل اساسی پذیرفته شود و برای کسانی که مانند ما فکر نمی‌کنند حق حضور، حق فعالیت و حق اظهارنظر در جامعه قائل شویم طبیعتاً گروه‌های مختلف با تنزل از بخشی از خواسته‌ها به سمت وفاق پیش خواهند رفت.» وی در پاسخ به این سؤال که دولت وحدت ملی تا چه حد موجب برون رفت از وضعیت موجود جامعه می‌شود، تصریح می‌کند: «راهی جز همگرایی و پذیرفتن حق حضور همه جریانات با وجود اختلاف سلیقه‌ها سراغ ندارم!» قدرت‌الله علیخانی، مشاور پارلمانی هاشمی هم معتقد است منظور آقای هاشمی از این طرح وحدت دلسوزان نظام، انقلاب، امام و رهبری است تا کشور بهتر اداره شود! محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام هم یادآور می‌شود اصل وحدت براساس تعامل و گفت‌وگوی همه نیروهای دلسوز انقلاب پیرامون نظام و مقام معظم رهبری باید شکل بگیرد. علی لاریجانی که خود به عنوان یکی از حامیان این ایده مطرح بوده است نیز در پاسخ به سؤالی درخصوص مطرح شدن طرح دولت وحدت ملی از سوی هاشمی می‌گوید: «بنده در این زمینه مطالعه‌ای نکرده‌ام، اما مهم این است که از ظرفیت‌های کشور و افرادی که در چارچوب انقلاب اسلامی و قانون اساسی فعالیت می‌کنند، استفاده کنیم!» مخالفان بیشتر از موافقان! اما در آن سوی میدان، این ایده هاشمی مخالفان جدی بسیاری نیز دارد. غلامعلی حداد عادل با بیان اینکه افرادی که آبروی ملت را برده‌اند، نمی‌توانند رکنی از وحدت ملی باشند، می‌گوید: «وحدت ملی با کسانی باید صورت گیرد که بصیرت خود را در تشخیص مصلحت ملی به اثبات رسانده باشند.» وی تأکید می‌کند: وحدت ملی به خودی خود کلمه بدی نیست، اما باید دید که چه کسانی دنبال وحدت ملی هستند! حبیب‌الله عسگراولادی، دبیرکل جبهه پیروان خط امام و رهبری نیز با اشاره به مطرح شدن طرح دولت وحدت ملی از سوی هاشمی می‌گوید: «طرح دولت وحدت ملی در شرایط فعلی کشور کارایی ندارد!» وی خاطرنشان می‌کند: دولت وحدت ملی در زمانی کارایی دارد که بخشی از ملت از هم جدا باشند، در حالی که در شرایط فعلی مردم ما در مقابل دشمنان در یک صف قرار دارند! سید‌مرتضی نبوی، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام هم معتقد است: دولت وحدت ملی در نظام جمهوری اسلامی دارای معنا و بار سیاسی نیست. حجت‌الاسلام مهدی طائب نیز می‌گوید: طرح دولت وحدت ملی همان طرح دولت سلطنتی و خانوادگی است که سابق بر این نیز مطرح بوده است. وی تأکید می‌کند: روشن نیست کسانی که این طرح را مطرح می‌کنند، به دنبال چه منافعی هستند. این افراد باید درنظر داشته باشند در حکومت اسلامی زندگی می‌کنند که مردم در آن رأی می‌دهند و رئیس دولت برگزیده خود را انتخاب می‌کنند و بعد رئیس جمهور اعضای دولت را انتخاب می‌کند. حسین ابراهیمی، عضو شورای مرکزی جامعه روحانیت مبارز در این خصوص خاطرنشان می‌کند: «طرح دولت وحدت ملی این امکان را برای فتنه‌گرانی که هنوز اعلام برائت نکرده‌اند، فراهم می‌کند تا دوباره بدون پرداخت هزینه و خسارت وارده به نظام به صحنه سیاست بازگردند، این در حالی است که جامعه آگاه مجدداً فریب این شعارهای کذب را نمی‌خورند.» وی همچنین تأکید می‌کند که مخالفان طرح وحدت ملی بیشتر از موافقان آن است و رهبر معظم انقلاب با درایت خود، وحدت را ایجاد کرده است. احمد نجابت، عضو شورای مرکزی جمعیت ایثارگران بحث کابینه وحدت ملی را بسیار خطرناک می‌داند و می‌گوید: بحث آشتی ملی و یا وحدت ملی برای کشورهایی است که به بحران رسیده باشند! وی با تعریف خاطره‌ای از دوران امام یادآور می‌شود: زمانی روزنامه میزان متعلق به نهضت آزادی، تیتر «مملکت به بحران رسیده است» را زد، امام فرمودند: گویندگان این جملات خود به بن‌بست رسیده‌اند! نجابت تصریح می‌کند: اکنون نیز کسانی از این عبارات استفاده می‌کنند که خود دچار اشتباه شده‌اند. ٭ ٭ ٭ امروز باید یکبار دیگر سخنان مقام معظم رهبری در خردادماه سال 81 را مرور کرد، آنجا که فرمودند: «علاج مقابله با تهدیدهای امریکا عبارت است از وحدت ملت، وحدت مسئولان، مراعات جناح‌های مختلف سیاسی و گردآمدن حول همان محورهایی که امام بزرگوار ما به عنوان اصول این انقلاب و نظام معین کرده و مورد قبول این ملت است… این اصول، مورد اعتماد و اعتقاد و عشق و علاقه مردم و محور وحدت است. بعضی دنبال محور وحدت نگردند! این اصول محور وحدت است – چه مسئولان و چه عناصر سیاسی – وفاداری خود را به این اصول بارها و بارها بر زبان، به قلم، با نطق و با رفتار ثابت کنند. این می‌شود محور وحدت. وحدت ملی یعنی این.»