در ادامه مصاحبه با عناصر فرهنگی و پرچم داران جبهه جنگ نرم، این بار تحریریه پایگاه خبری تحلیلی احرارگیل [1] در خدمت مداح خوش سابقه و ارزشی، برادر ابوذر بیوکافی است، مداحی که مداحی اش را از شرق گیلان از شهرستان لنگرود آغاز کرده و اکنون نیز در جای جای ایران اسلامی به ذکر و منقبت اهل بیت(ع) مشغول است. ایشان هم اکنون مداح هیئت ثارالله رشت می باشند و در این مصاحبه به نمایندگی از هیأت ثارالله در خدمت ایشان هستیم.
ضمن خوش آمد و خیر مقدم دوست داریم ابتداً از خودتان برایمان بگویید،
متولد چه سالی هستید؟
– بسم الله الرحمن الرحیم من ابوذر بیوکافی متولد 1363 هستم در شهر لنگرود.
– از چه سالی با هیئت آشنا شدید؟
– ما از اولش در فضاهای هیئتی بودیم، فضاهای مذهبی و حزب اللهی بودیم، یک ماهی ما در گیلان زندگی کردیم و بعدش رفتیم و تهران زندگی کردیم ولی یادم هست که آن دوره ها محرم و صفر را به شمال می آمدیم و مادر ما هم مثل سایر مادر ها لباس مشکی برای ما می گرفت، زنجیر میگرفت.
حتی خودمان وقتی که بچه بودیم هیئت داشتیم.
– در کجا؟
– همین که می آمدیم شمال، با بچه های هم سن و سالمان هیئت راه می انداختیم. الان هم در بعضی از استان ها این رسم است.
– مداحی را از چه سالی شروع کردید؟
مداحی را فکر کنم اولین بار راهنمایی که بودم در مدرسه شروع به خواندن کردم، قبل از آن بیشتر در زمینه قرائت قرآن کار می کردم و کلاس قرآن می رفتم. ولی از دوران دبیرستان دیگر به شکل جدی و حرفه ای پیگیر شدم.
– چه سالی؟
– سال 77-78 بود. بعد از گیلان که رفتم، وارد کلاس های مداحی و فضایی که در تهران حاکم بود شدم، آنجا دیگر موضوع کاملا جدی و حرفه ای شد.
– تا چه سالی گیلان بودید؟
– من جسته و گریخته مشغول رفت و آمد بودم. فکر می کنم سال 69 آمدیم گیلان (رشت) 18 سال یا 19 سالم بود رفتم و 22 سالگی برگشتم، دوباره تا 26 سالگی اینجا بودم و دیگر رفتم برای همیشه.
– اساتید مداحی شما چه کسانی بودند؟ (رشت و جاهای دیگر)
– در رشت اساتید آواز داشتیم که آقایان پور رضا بوده و بهمن مهدی زاده بودند.
ولی در تهران با حاج سعید حدادیان آموزش مداحی را شروع کردم. کلاس های سال 82 دانشگاه تهران در خدمتشان بودیم. بعد از آنجا آمدیم جلسه حاج حسین هوشیار و حاج حسن رضایی که یک جلسه ای در نازی آباد بود. بعد از آن حاج مهدی سلحشور و سید مهدی میر داماد.
– خیلی ها می گویند سبکی که شما می خوانید شباهت به خواندن آقای سلحشور دارد، شما قبول دارید؟
– نه! البته خوب شاگرد به استاد کشیده می شود. در کل ایران این حرف را می زنند، شاید در کلیت رفتار و اندیشه خیلی نزدیک به هم هستیم. اصلا در بین تمام شاگردانش، حاج آقا سلحشور یک حساب دیگری روی من می کند. خیلی نگاه نزدیکی به هم داریم. ولی در خواندن سیّاریتی دارم که بیشتر نزدیک به آقای خلج و حاج محمود کریمی است. تلفیقی از آقای خلج و حاج محمود کریمی و مخصوصا آقای سید مهدی میرداماد خیلی مؤثر بوده است. در بعضی از بخش ها مثل دعا نیز متأثر از حاج مهدی سماواتی هستم.
من اعتقاد دارم مشروعیت از امام حسین (ع) میاید. خدای ناکرده یک برداشتی می شود شاگردی کردن خوب است و ما هم شاگرد خوبی نبودیم ولی خب آن چیز که مهم هست حالا ما در خطی که داریم کار می کنیم چقدر موفیقم. در این مسیر ولایی که تعریف کردیم چقدر موفقیم. بایستی مؤلفه های ولایی را در خواندنمان پیاده کنیم.
[2]
– مشهوریت چقدر اهمیت دارد؟
– مشهوریت مهم نیست اصلا، من به بچه های شمال هم می گویم، خیلی هاشون می آیند پیش ما بعضا به من می گویند شمال جای پیشرفت ندارد، من این مواقع یک مثالی رو برایشان می زنم. میگویم که مثلا من، (خلاصه از گیلان اسمم بلند شده) اگر امروز خواننده ها برای من احترام می گذارند یا در سطح ملی در شهر های مختلف تقریبا هفته ای 4 بار در استان های مختلف می خوانم، اینها دلیلش نبوده که مداحی هدف من بوده، برای شما یک فضایی را، یک غالبی را خداوند مقدر می کند. آنجا شما باید تکلیفتان را انجام بدهید، خدا اگه خواست عزت می دهد. اگر دید جنبه اش را دارید حسن شهرت به شما می دهد. اینها امتحان است، شهرت را فقط در صورتی می شود توجیه کرد که باعث بشود این دستگاه گرمتر شود.
اگر شهرت برای ما باشد نه! یعنی اگر شما در دستگاه اباعبدلله در دستگاه اهل بیت آقایی کنید به هیچ جا نمی رسید فقط در صورتی به جایی می رسید که “حلت بفنائک” حل بشوی در وجود حضرات.
– در هیئت ثارلله کار تربیتی هم انجام می دهید؟
– الان کار تربیتی انجام شده
– چطور؟
– یک اسلام شناس بالای مجموعه است که ما از اینها مشورت می گیریم.
آیت الله رمضانی هستند که ما از ایشان مشورت می گیریم. حضور اسلام شناس دلیل دارد و این است که ما باید همه مولفه هایی فرهنگی مان را با ایشان چک کنیم چون اتفاقات ثانویه ای رخ می دهد که باید بدانیم این اسلامی است یا خیر.
– معمولا چه سؤالاتی از ایشان پرسیده می شود؟
– طرح ها ارائه می شود، الان مثلا بحث تربیتی، صفر تا صد موضوعات تربیتی. میخواهیم این کار را بکنیم، حتی محتوا چه باشد، از چه کتاب هایی و از چه روشی استفاده شود و درباره اردو ها هم صحبت می شود مثلا اردو زیارتی مشهد باید سبقه اش چه باشد؟ و …
اولا باید اسلام شناس باشد ، ما اعتقاد داریم هر کار فرهنگی که بالاش روحانی نباشد شکست می خورد هر عزیزی محاصن بگذارد و ادعا کند اشتباه کرده. شما نمی توانید فرهنگ تشیع را از مجرایش کسب نکنید و باید حد خودتان را بدانید ،
اگر ابوذر بیوکافی طلبه نیست باید بداند که طلبه نیست. اگر لیسانس مدیریت دارد باید بداند حالا دغدغه کار فرهنگی دارد؟، ایراد ندارد به این شرط که ایشان بشود مجری اوامر یک فردی که اسلام را می فهمد.
این عمده مشکلات ما است، الان خیلی از مجموعه ها در ذهن آدم خط می خورند. چون ما بحث روحانیت منهای شریعت اسلام را داریم. من دارم میگم عملا بعضی از دوستان حزب اللهی ما، تشکلشان منهی روحانیت است.
در مجموعه هایشان روحانیت نقش ندارد، گاهی حضور دارند و رفیق هستند. باید نقش داشته باشند.
بعد از این مجموعه شورای سیاست گذاری است. شورای سیاست گذاری بچه های طلبه درس خارج خوانده اند. یعنی حرف آن اسلام شناس را می فهمد و میتوانند حرف های آن را تبدیل به یک حرف قابل فهم بدنه اجرایی کنند.
شورای سیاست گذاری می آید آنها را تبدیل به یک بدنه می کند. مبنا چیست در هیئت ثارالله؟ فرموده های آقاست. تولی و تبری است و هدف این است که این اتفاق در جامعه پیش بیاید، چیزی که ولی میگوید، یعنی ما تمام همتمان این است که کاری که ولی می گوید انجام دهیم.
– از چه سالی کار ثارالله شروع شده؟
– سال 84 آغاز شده است.
– با چه مراسمی شروع شد؟
– رمضان 84 در مسجد قدس
– برنامه اصلی هیئت ثارالله چیست؟
– بحث تبیین مبانی ولی فقیه در حوزه فرهنگ و بحث تولی و تبری
– اولویت اول هیئت است؟
– اول هیئت تشکیل شد و به نتایج دیگری منتهی شد، هیئت را باید هیئت تعریف بکنید.
هیئت ارکان خودش را دارد، هیئت 5 رکن دارد. سخنران – مداح – شاعر – بانی و میاندار.
– مستمع؟
– مستمع که اصل قضیه است. کسانی که می خواهند هیئت را به وجود بیاورند تا مستمع بیاید این 5 رکن را باید داشته باشد.
اینها باید در فضای هیئت تعریف بشود، هیئت یک فضای احساسی است. اگر هیئت ذات شناسی بشود یک محیط احساسی است.
– اگر افرادی باشند در هیئت که تربیت نشده باشند بعد بخواهند تبلیغ دینی بکنند آیا این امکان دارد؟
– ببنید کادر خیلی مهم است، این باید ساخته بشود، مبانی فکری درد باید منتقل بشود چون کار تبلیغی است، ما اعتقاد داریم که جنگ را امام هیئتی اداره کرد. چرا؟ چون روضه میخواندند می رفتند خط را می گرفتند، کارکرد تبلیغی داشتیم. 9 دی را هیچ کس نمی تواند به وجود بیاورد به جز روضه، روضه امام حسین (ع) مردم را میریزد وسط خیابان، اینجا کارکرد هیئت خودش را نشان میدهد.
آقا نظرش این است یعنی می فرمایند که هیئت مختصاتش مشخص است. بعضی از دوستان ما آمدند می خواهند دو مدل بسیار سختی را با هم تلفیق کنند. ذات شناسی کردیم، گفتیم هیئت یک محیط احساسی دارد، محتوایش رمنبری و مداح و شاعرش است. این محتوا باید در هیئت غنی سازی شود.
بعضی از بزگواران می آیند کار تربیتی را ترکیب این می کنند، این کار خیلی مدل سختی می شود. کاملا فضای تربیتی یک فضای متفاوتی است. اصلا مولفه هایش فرق می کند.
[3]
– مهمترین برنامه ای که تا به الان از سال تاسیس هیئت داشته اید، چه بوده است؟
– من مهم ترین برنامه مان را شب قدر می دانم. یک برنامه ای داشتیم اعتکاف که آن به دلایلی که مسجد سیاسی شد ادامه ندادیم.
– چه شد که سیاسی شد؟
– همیشه بود. پست ها که تغییر می کند افراد جدید که می آیند، هیئت امنای جدید که تشکیل می دهند تا دوباره این گفتمان ها بر قرار بشود و راه ها نزدیک بشود و آنها ما را بشناسند زمان می برد.
– زیبا ترین خاطره ای که در هیأت ثارالله داشتید؟
– خاطره خیلی زیاده نمی شود گفت زیبا ترین، اسم این را زیباترین نگذارید چون زیاد است.
اما شب دوم محرم یک آقایی بود از سیاهکل می آمد هر کاری می کرد دخترش چادری نمی شد. بعد شب دوم محرم آمد در هیئت و دخترش هم از سیاهکل آورد روضه روضه ی حضرت حر بود توبه و اینجور مسائل. دخترش در روضه آن اتفاقاتی که افتاد از حال می رود. بعدا پدرش پیغام می دهد ایشان از فردای آن روز چادری شده است و توبه کرده است. این نظر لطف حضرت است.
ما در فاطمیه ها معمولا یک جمعی از اهل تسنن می آیند در جمع ما می نشینند و برای حضرت زهرا (س) عزاداری می کنند.
یک جمعی از استرالیا آمده بودند. یکی از آنها رشتی بود. ارتباط که برقرار کردیم گفتند که ما در سایت روضه را می دیدیم، گفتیم بیاییم اینجا یک استفاده ای بکنیم.
– حامیان و مشوقین اصلی شما در کار هیئت چه کسانی بودند؟
– یک جمع و با یک گروه سنی بودیم همان ها بودند و هستند. یک جمع برادران دینی که با همدیگر کار مطالعاتی شهید مطهری را شروع کرده بودیم و تا الان هم با هم هستیم، این جمع نقطه اتکای ما در روحیه دهی به مجموعه است.
– نظرتون درباره تعامل هیأتی چیست؟
– خیلی مهم است. و ما نیز کارهایی برای این مهم انجام داده ایم. اما حال حاضر به شخصه ارتباطی با مجموعه های داخلی ندارم. اما سابق با هیأتهای محترم روضات، ام ابیها ارتباط کاری داشتیم.
– تعهد به هیأت نیاز است؟ اصلا وفای به هیأت امام حسین(ع) باید باشد یا خیر؟
اگر هدفی را ترسیم میکنیم و جبهه ای را تعیین می کنیم برای کار کردن قطعا باید به آن متعهد بود که اگر اینطور نباشد سنگی روی هم بند نمی شود و بدنه ثابت و اصلی پایدار نمی ماند و متغیر خواهد شد.
– تعهد، محدودیت آور نیست؟
تکلیف محوری بسیار مهم است. تکلیف محوری است که نعهد می آورد. من تعهد دارم که اگر هیأت برنامه داشته باشد حتما خود را برسانم.
– این محدودیت نیست؟
بله، خب اما محدودیتی است که تعهد آور است و قطعا این محدودیت برکت آور است. در کار فرهنگی چون کار بلند مدت و ثمر بخشی است باید استقامت داشته باشیم، مصداق آیه فاستقم کما اُمرت. باید با قدرت کار کنیم و در راه بمانیم. حتی برای مثال کار هیئت ثارالله با یک چشم انداز ده ساله امروز به این جایگاه رسیده است. بله من هم تعهد دارم به اینجا، سفرهای خارج از کشور خود را بخاطر مراسم هیئت تعطیل کردم همچنان که سفرهای استانیم را لغو کرده ام. خب خود بنده نیز به این هیئت تعهد دارم. و این تکلیف ما را متعهد کرده که اینجا باشیم و بمانیم. وگرنه با عدم حضور که نمی شود تکلیف را انجام داد.
– نقش خانواده در برگزاری هیأتی پرشور از نظر شما چقدر اهمیت دارد؟
– بسیار مهمه
– نقش مسئولین؟
اصلا هیئت نباید حکومتی شود. هیأت باید مردم نهاد باشد. ما یک وقت می گوییم کار فرهنگی از بالا به پایین و یکبار هم میگوییم ساختار از پایین به بالا باید باشد؛ هیئت یعنی همین. اگر هیئت حکومتی باشد نمی تواند حق را بگوید و فریاد بزند. اصلا روش علمای شیعه نیز همین است و مستقل از حکومت هستند.
– بودند مسئولینی که جلوی راه شما سنگ بیندازند؟
– بله بله…
بسیار. حتی بارها پیغام نیز برایمان فرستاده اند.
– اگر شما بجای مسئولین فرهنگی حال حاضر مسئولیت داشتید چه می کردید؟
کار بسیار سختی است. اما فکر می کنم بایستی ابتداً یک برنامه ای داشته باشیم، و بعد تیم خوبی برای اجرای برنامه ها داشته باشیم و سپس برنامه ها را بخوبی اجرا کنیم.
– برنامه آینده تون برای هیئت ثارالله چیست؟
ما در هیئت یک برنامه بلند مدتی داریم و در آن میخواهیم برسیم به مراسم هفتگی، یعنی انشالله بتوانیم مراسم هفتگی بگیریم.
– برگزار کردن مراسم هفتگی سخت تر است یا مراسم مناسبتی؟
به اندازه یک دهه محرم هفتگی کار دارد و سخت است. برگزاری مراسم هفتگی کار فرسایشی بسیار سختی ست.
– مهمترین دغدغه هیئت ثارالله چیست؟
-دغدغه های رهبری در کار هیأتی ، فرهنگی و تربیتی باید به مرحله ظهور برسد باید اجرا بشود.
– کمبود های فضای مذهبی رشت از دید شما چه چیزی است؟
بزرگترین مشکل فرهنگی رشت، بزرگتر نداشتن است.
– بیشترین جایی که دوست دارید در آنجا مداحی کنید، کجاست؟
کربلا، حرم امام رضا (ع) و بیت رهبری
– یه رسم مصاحبه های فرهنگی مان، از شما هم چند کلمه خواهیم پرسید و بعد از شنیدن کلمات اولین عبارتی را که در ذهنتان نقش می بندد را برایمان بگویید:
-هیئت :
بهترنی مکان عمر من
هیئت ثارالله:
هیأت ولایی و خوب
– شهر رشت:
شهر باران
– ایران:
مهد تشیع
– حوزه علمیه:
میراث فقه امام صادق
– فضای مجازی:
جبهه رسانه ای ماست
– اتحاد هیئتی ها:
بسیار مهم
– مداح:
انتخاب شده اهل بیت(ع)
– اشک:
حلقه وصل
– روضه:
محل نزول ملائکه
– مادر سادات:
بهترین مادر عالم
– چایی روضه:
چایی ای که مادر سادات می ریزه
– لبخند امام زمان:
مهر تایید
– کربلا:
بهشت کره زمین
– ابوذر بیوکافی:
اصلا بچه خوبی نیستم
– احرارگیل:
خیلی خوشحال شدم که به خدمت شما رسیدم، البته خود احرار مقامی است، انشالله که با شهدا محشور شوید. من امیدوارم که با سایتهایی که در گیلان کار خبری – تحلیلی می کنند متفاوت باشید و همینطور مثل الان دغدغه معرفت افزایی داشته باشید.
در پایان اگر صحبت و فرمایشی برای مخاطبان احرارگیل دارید در خدمت هستیم:
این آبرویی که خدا به ما داده را برای خودش و برای مکتبش هزینه کنیم، خودمان را هم یک سرباز بدانیم که در هرجا که مأموریت پیدا کردیم در حد وسعمان و توانمان انجامش دهیم. امروز مهمترین وظیفه این است که نکاتی را نائب الامام می گوید به آن عمل کنیم. بزرگترین مشکل من به عنوان یک بچه مذهبی در مقایسه با آیت الله بهجت در عمل است. و حتی بیشترین ناراحتی حضرت آقا این است که چرا حرفهایشان بر زمین مانده است. و حتی بزرگترین غصه امام زمان(عج) هم در نداشتن مردانی اهل عمل است.