شهید «مهدی‌ تائب‌» در بیست‌ و نهم‌ اردیبهشت‌ ۱۳۶۵ در منطقه‌ی‌ مهران‌ به‌ شدت‌ مجروح‌ شد. او را به‌ بیمارستان‌ نمازی‌ شیراز منتقل‌ کردند، اما براثر جراحات‌ شدید وارده‌ در این‌ تاریخ‌ به‌ شهادت‌ رسید و در نهایت در گلزار شهدای‌ فومن‌ به‌ خاک‌ سپرده‌ شد.

شهید تجددی چند ماهی‌ را در جنگ‌ با متجاوزین‌ بسربرد، تا اینکه‌ در تاریخ‌ نوزدهم‌اردیبهشت‌ ۱۳۶۲ در طی‌ درگیری‌ با مزدوران‌ عراقی در شلمچه در عملیات‌ ظفرمندانه‌ بیت‌المقدس ‌به‌ شهادت‌رسید ونامش به جاودانگی ماندگار شد.

سرانجام برای دومین بار صبح روز ۱۳۶۲/۰۳/۲۳ در اولین روز ماه مبارک رمضان بوسیله ترکش خمپاره دشمنان خدا مزدوران بعثی صهیونیستی عراق از ناحیه سر آسیب کلی دید و به شهدای صدر اسلام پیوست.

شهید «مرتضی اشکور کیایی» پس از اخذ دیپلم خود را جهت خدمت سربازی به نظام مقدس جمهوری اسلامی آماده کرد و بعنوان سرباز وظیفه توسط ژاندارمری خوزستان به مناطق جنگی اعزام شد و در بیست و هشتم فروردین ۱۳۶۵ [پنج روز مانده به روز تولدش] در منطقه زبیدات عراق به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

شهید اسماعیل پوربحر متولد ۷ مرداد ۱۳۴۷ بخش هندخاله شهرستان صومعه سرا در تاریخ ۱۴ خرداد ۶۷ در ماووت عراق به خیل شهدا پیوست.

شهید مسعود قدرشناس در سن ۱۷ سالگی به صورت داوطلبانه به خدمت نظام وظیفه نائل گشت و بعد از گذراندن سه ماه آموزشی به منطقه عملیاتی پنجوین اعزام شد. او بعد از گذراندن ۱۸ ماه از خدمت نظام وظیفه، در تاریخ ۱۳۶۷/۰۴/۰۲ به فیض عظیم شهادت نائل آم

در یکی از نامه هایش چنین نوشته بود: من زمانی عشق به خدمت پیدا کردم که فرمانده کل قوا امام بوده و ارتش، ارتش امام زمان (عجل الله فرجه) است و به همین دلیل در زمان جنگ به خدمت ارتش اسلام درآمدم.

گروه ایثارو مقاومت پایگاه خبری تحلیلی احرارگیل؛هرجمعه باشما با شهدائیم،🌹جمعه های »شهدایی» احرار/ برگی از زندگی حماسی شهید محمدحسین اسدی لویه شهرستان سیاهکل سروان شهید محمد حسین اسدی لویه، در یک خانواده مومن، ...

سرانجام در تاریخ ۱۳۶۰/۰۶/۲۷ در جبهه چغالوند دعوت حق را لبیک گفت و شربت شهادت را نوشید و به لقاء الله پیوست. پیکر پاک و مطهر این شهید گرامی در زادگاهش به خاک سپرده شد.

عاشق امام بود و به او عشق می ورزید. از ‌هیئتی که برای بازدید به جبهه رفته بودند تنها خواهشش این بود که سلام مرا به امام برسانید.سرانجام آن که دست جنایتکار آمریکا از آستین صدام خائن خانواده و امتی را عزادار کرد.

به مرخصی آمد مادرش از او تقاضا کرده بود که پسرجان! چند روز بیشتر بمان. در جواب مادرش گفت: مزدوران به ناموس ما و به خاک ما از همه بدتر به اسلام ما تجاوز کرده است و من چند روز غایب باشم؟! نه، من چنین کاری را نخواهم کرد / عاقبت در روز اول خرداد ماه ۱۳۶۰ به بزرگترین آرزویش در زندگی؛ یعنی شهادت، نائل آمد و پیکر مطهرش در زادگاهش آرام گرفت.