شهید تقی پور خودش می گفت :ما تا قبل از این ماجرا با توجه به تبلیغاتی که روی ما صورت می گرفت به هر کس که مقابل رژیم می ایستاد و به مخالفت می پرداخت خرابکار می گفتیم و خودمان را نیروهای ضد خرابکاری می دانستیم آن سال وقتی من را به زندان فرستادند اولین باری بود که با همان نیروهای خرابکار همکلام می شدم و تازه فهمیدم که قضیه چیست و خرابکار واقعی ما هستیم نه آنها.))

شهید تراب پورقلی وقتی به سلامت به وطن باز گشت و آرزویش را برای شهادت نقش بر آب می پنداشت وصیت نا مه اش را پاره کرد و با دلخوری به خانواده اش گفت: « معلوم است هنوز لیاقت شهادت را پیدا نکرده ام .»

... خدای من شاهد است که نه برای گرفتن انتقام و نه برای اینکه وقتی شهید شدم به بهشت بروم ، تنها هدف از این کار احیای دینم و تداوم انقلابم میباشد برا ی رسیدن به این هدف پای را در چکمه میکنم .

جبهه رفتن ما فقط در جنگیدن خلاصه نمی شود بلکه خودسازی، مبارزه با هواهای نفسانی و ادا کردن دین خودمان به اسلام و مسلمین و مسائل دیگر هم می باشد . باید بدانیم که دراسلام فقط جبهه ها به ما احتیاج ندارد بلکه این ما هستیم که به جبهه احتیاج داریم .

از همان چند عکسی شروع شد که روی تابلوی بزرگ شهر دیدم؛ یک پیرمرد روحانی و چهار جوانِ یکی از یکی گیراتر. هر بار که از ورودی شهر رد می‌شدم، انگار نمی‌توانستم این عکس‌ها را نبینم. و حتی بیش‌تر از این‌که من بخواهم، عکس‌ها وادارم می‌کردند که نگاه‌شان کنم.