شهید سید محمد محمد پور پس از فراهم کردن مقدمات ازدواج در تاریخ سوم آبان ماه سال ۱۳۶۲ در منطقه عملیاتی والفجر به درجه شهادت نائل آمد.

شهید ابراهیم جمشیدی: فرزند عزیزم، امید مرا، قلب مرا سمانه آمنه را و همسرم را به شما می سپارم مگذارید که در طول زندگی ناراحتیها بکشند. نگذارید که فرزندم به راه کج بیافتد و در طول زندگانی خودش غم و اندوه داشته باشد.

شهید «مهرداد اکبری» در کنار امام حسین(ع) در زندان عراق بدست بعثیان به شهادت رسید.

شهید ایوب عطایی در حالی که معبر (راه) را برای رزمندگان جهت حرکت به سوی کربلای امام حسین (ع) گشوده بود خود سوار بر مینی کوچک شد و به سوی آسمان کربلا پرواز نمود و در تاریخ ۱۶ آبان ۱۳۶۱ در منطقه ی موسیان، تمام خستگی های جنگ و انقلاب را با شهد شیرین شهادت از جانش بیرون کرد و به سوی معشوق شتافت

حبیب که راه خود را یافته بود آرام و قرار نداشت و با تشکیل جلسات توجیهی برای همسایه ها و همکلاسی ها به روشنگری و افشاگری می پرداخت.

شهید رحمان راحلی مقدم فرمانده گروهان لشکر شش قدس پس از ۹ ماه حضور در مقابله با مزدوران استکباری در تاریخ هفت خرداد ۱۳۶۶ با اصابت ترکش‌های بی‌امان دشمن به سر و سینه در جزیره مجنون آسمانی شد و به وصال حضرت دوست نائل آمد.

فرازی از وصیت نامه شهید: « ما از سنگر علم و دانش به سوی سنگرهای جبهه های حق علیه باطل آمده ایم تا دینمان را به وطن و مملکت اسلامی ادا کرده باشیم و بتوانیم با نثار خون خود روشنی بخش راه آیندگان باشیم.» ان شاء الله

شهید عبادی قبل از اعزام به جبهه یکبار توسط منافقان کور دل ترور شد و ترور ناموفق ماند تا شهید در میدان مبارزه به شهادت نایل آمد.

شهید علی چراغی در سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی یعنی ۲۲ بهمن در جبهه ماووت عراق بر اثر اصابت ترکش خمپاره چشم از جهان بست و به یاران سالار شهیدان حسین بن علی پیوست.

این شهید بزرگوار سرانجام بر اثر مبارزه مستمر با رژیم منحوس پهلوی در ۱۷ شهریور سال ۵۷ هنگام تظاهرات در میدان شهدا( ژاله سابق) از ناحیه نخاع مورد اصابت گلوله مزدوران قرار گرفت وپس از تحمل دردورنج بسیار در۹ دی سال ۵۷ به لقاءا... پیوست و طعم وصل دوست را چشید و عازم وطن اصلی خویش گردید.

شهید عبداله فرضی و دیگر همسنگرانش در پی حمله مجدد دشمن درسال ۱۳۶۷ قهرمانانه در مقابل دشمن بعثی ایستادند و تا آخرین نفس دفاع نموده و شربت شهادت نوشیدند. جسد مطهر او پس از شش سال مفقودلاثر بودن در نهم اسفند ۷۳ (۷۳/۱۲/۹) کنار دو شهید دیگر در زادگاهش به خاک سپرده شد.