خدایا ! تا این لحظه که وصیت نامه را می نویسم و می خوانم پر از گناه و معاصی هستم من به امید پیروزی به جبهه قدم گذاشته ام ولی می خواهم پیروزیم را در شهادتم ببینم مرا به سوی خودت فراخوان .

خدایا! در این راه مرا یاری فرما و کمکم کن که جان خود را در راهت فدا کنم تا شاید کمکی به دین خود کرده باشم و بقول حضرت امام ((من می روم ولی عبرتی می شوم برای دیگران))

بار خدایا ! خجلت زده و شرمگینم از اینکه با کوله باری از گناه و معصیت به پیش تو می آیم یک عمر در خواب غفلت به سر بردم و نپنداشتم که تو نظاره گر اعمال منی تو جز نافرمانی چیز دیگر از من ندیدی.

از تو می خواهم ای آنکه مالک حاجتهای بندگان است وآنها به خواسته او بر آورده می شود و بر هرشخصی هر گونه ستمی کردم و دستم کوتاه است هرگونه که خواهش راضی کن .

خدایا از تو خواهش عاجزانه دارم که به خانواده من صبر داده و شفاعت اهل بیت(ع) را از سرشان کوتاه نگردان

بارالها ! دنیای شعار را رها کرده و به دنبال جهانی از شعور در کوهها و بیابانهای بی آب و علف جبهه پرسه می زنم . در حالی که روحم از درد صیحه می زند و وجودم از گرمای عشق آتش می گیرد .