مادر عزیز و پدر گرامی و فامیلها و دوستان ، از شهادت من ناراحت نباشید ، زیرا بهترین مرگها شهادت در راه خداست و به قول امام عزیز، « ما چه کشته شویم و چه بکشیم ، پیروزیم .»

سرانجام پس از ماهها حضوری پرفروغ در تاریخ ۱۳۶۶ در حالیکه سجده بندگی بر معبود خویش نهاده بود بر اثر اصابت تیر خصم دشمن به قلب نازنینش به کاروان افلاکیان متصل شد و شهادت را با آغوش باز پذیرا گردید.

 شهیدداود ریاحینی بعد از مدتی حضور در صحنه پیکار حق علیه باطل در جزیره مجنون بر اثر تک دشمن مفقود گشت تا اینکه بعد از هفت سال پیکر پاک او را پیدا و تشیع نمودند.